• Zonlicht of mechanisch trauma door het masker en / of ademautomaat kan de wond verergeren en het helingsproces verlengen.
   
• Als de lip bloedt, vochtig of anderszins open is, is het risico op infectie door pathogenen in het water significant. Koortslippen kunnen ingewikkeld worden door bacteriële infecties, dus is het belangrijk om ze grondig met zeep en water te wassen en zo schoon en droog mogelijk te houden.
   
• Als de maskerrand over de wonde wrijft of die irriteert, moet het duiken worden uitgesteld. Hetzelfde geldt voor de ademautomaat; Als het mondstuk irritatie zou veroorzaken, dan is duiken niet aanbevolen.
   
• Duikduddies zouden de procedures voor “buddy breathing” en zonder lucht situaties moeten herzien aangezien er doo de koortslip een risico op besmetting is. Als duikmateriaal gehuurd wordt, zorg er dan voor dat er voldoende ontsmettingsprocedures worden gevolgd. Hoewel het onwaarschijnlijk is, is er altijd een kans dat een reanimatie tijdens een noodgeval nodig kan zijn. Daarom moeten er voorzorgsmaatregelen worden genomen om ziekteoverdracht te voorkomen. Dit is normaal gesproken geen probleem omdat beademingsmaskers in de meeste EHBO kits beschikbaar zijn.
   
• Behandelingen zoals penciclovir (Denavir) en docosanol (Abreva) kunnen de huid verzachten en genezing bevorderen. Topische verdovingsmiddelen zoals fenol en menthol kunnen gebruikt worden voor comfort. Raadpleeg uw arts en begin met het gebruik van een geneesmiddel dat vrij verkrijgbaar is, van zodra de eerste tekenen van een koortslip herkend worden; Het starten van een antivirale therapie binnen de eerste 48 uur kan het herstel herstellen. We raden u aan om terug te gaan duiken nadat de behandelingen voorbij zijn, er geen tekenen en symptomen meer zijn die verband houden met herpes en er een totaal herstel is.

Er zijn delen van sommige duikaccessoires die uit latex gemaakt zijn, maar er zijn veel alternatieven die zijn gemaakt van andere materialen. Je hebt een grote mate van controle als u duikt met uw persoonlijke apparatuur. Echter, wanneer u gaat duiken bij een resort, in het bijzonder vanaf een boot, is een toevallige contact met latex zeker mogelijk. De ernst van de allergische reacties moet als indicator dienen voor het antwoord op de vraag of het duiken een optie voor u is. Neem gerust contact op met onze medische afdeling als u nog vragen heeft . Ook uw lokale duikshop is een goede bron om specifieke materiaal kwesties te bespreken.

Niemand weet in welke mate deze belletjes zich kunnen vormen bij jongere duikers.
Theoretisch gezien kunnen deze belletjes de bloedstroom blokkeren in de bloedvaten die naar de epifysairschijven, ook wel groeischijven genoemd, gaan.
Dit proces kan focusgebieden van avasculaire necrose of hoekige misvorming veroorzaken in de lange botten die het lichaam ondersteunen, met inbegrip van de heupkop, distale femur (dijbeen) en proximale tibia (scheenbeen).
Jonge duikers moeten de richtlijnen van het junior duiker programma volgen. Dit zal hun blootstelling aan stikstof limiteren, door het beperken van de diepte, tijd en het aantal duiken en ook een maximale oppervlakte-interval toelaten om het uitwassen van stikstof te bevorderen.
Hoewel de bezorgdheid theoretisch is, zijn conservatieve duiken aanbevolen voor junior duikers.oncern is theoretical, conservative dive practices are recommended for junior divers.

Als je ziek wordt tijdens de reis, is het bezoeken van een lokale arts de beste keuze; hij of zij zal zich bewust zijn van de typische virussen die voorkomen in het gebied waar u op reis bent en welke problemen kunnen veroorzaken.
Tijdens de reis is uw beste verdediging tegen ziekte het wassen van de handen, opletten met de oorsprong van het water en voedsel, het laten vaccineren tegen de relevante reisziekten en het nemen van passende maatregelen in gebieden waar de muggen en andere levende organismen besmettelijke ziekten op de mens kunnen overbrengen. Praat met uw arts of een bezoek een kliniek voor reis of tropische geneeskunde als je naar een gebied gaat waar een goede medische zorg ontbreekt.

De arts kan u adviseren over eventuele medicijnen die u wel kan meenemen en wanneer deze te gebruiken.

Sommige artsen geloven dat duiken een onnodig risico is voor hun patiënten die behandeld worden met anticoagulantia en raden duiken af, maar DAN is niet op de hoogte van enige gegevens waaruit blijkt dat sportduikers geconfronteerd worden met een verhoogd risico op complicaties.

Sommige duikartsen kunnen akkoord gaan om deze patiënten te laten sportduiken op voorwaarde dat:

• de onderliggende aandoening of de behoefte aan anticoagulantia de patiënt niet blootsteld aan een verhoogd risico op een ongeval, ziekte of letsel tijdens het duiken.
   
• de patiënt de risico's begrijpt en zijn/haar duikgewoontes aanpast om het risico op oor, sinus en longbarotrauma, alsook enig ander lichamelijk letsel, te verminderen. Ook krachtig klaren van de oren/sinussen moet vermeden worden – Het klaren moet makkelijk zijn voor deze mensen.
   
• de patiënt conservatief duikt door korte, ondiepe profielen te plannen om het risico op decompressieziekte te beperken, welke bloeding in het binnenoor of het ruggenmerg kan inhouden.
   
• de patient niet duikt in omstandigheden waarbij de toegang tot adequate medische zorg beperkt is.
   
• DAN medici zijn beschikbaar voor overleg met u of uw arts; aarzel niet om ons te bellen.

(*) De Protrombinetijd (PT) is een maat voor de bloedstolling. De PT meet met name de activiteit van die stolfactoren waarvan de activiteit afhankelijk is van vitamine K. Ook wordt deze test gebruikt om de mate van ontstolling ("bloedverdunning") te bepalen bij patiënten die hiervoor geneesmiddelen (orale antistolling) nemen.

Het Raynaud-fenomeen kan optreden als een geïsoleerd probleem, maar is vaker geassocieerd met auto-immuun en bindweefselaandoeningen zoals scleroderma (*), reumatoïde artritis en lupus (**).
Raynaud's Syndroom vormt een bedreiging voor een duiker wanneer hij/zij zo ernstig is aangetast dat hij/zij tijdens de duik de vingers of handen niet meer goed kan bewegen.
Als koude de “trigger” is die symptomen veroorzaakt, zal bij onderdompeling in koud water het effect waarschijnlijk hetzelfde zijn. Deze personen moeten vermijden om te duiken in water met een temperatuur waarbij, zonder het dragen van handschoenen, de symptomen zouden optreden.

De pijn kan zo beduidend zijn dat, voor alle praktische doeleinden, de duiker niet in staat zou zijn om zijn / haar handen te gebruiken. Minder zwaar getroffen personen kunnen in staat zijn om adequaat in het water te functioneren. Calciumantagonisten kunnen worden voorgeschreven voor mensen met ernstige symptomen; duizeligheid bij het opstaan (rechtstaan) vanuit een zittende of liggende positie kan een belangrijke bijwerking zijn.

(*) Sclerodermie is een reumatische ziekte waarbij het bindweefsel steeds stugger wordt

(**) Lupus is een auto-immuunziekte die de huid, gewrichten en interne organen kan aantasten

1. De meeste beroertes komen voor bij ouderen. De beroerte zelf identificeerd de persoon als iemand die beschikt over een geavanceerde arterieel vaatlijden, dus heeft een hogere kans op een andere beroerte of een hartaanval.
    
2. De mate van invaliditeit veroorzaakt door de beroerte (bijvoorbeeld verlamming of verlies van het gezichtsvermogen) kan bepalend zijn voor de fitheid tot het duiken.
    
3. Krachtige oefeningen, het tillen van zware gewichten en het gebruik van de Valsalva methode voor het klaren van de oren kunnen tijdens het duiken allemaal de arteriële druk in het hoofd verhogen en aldus de kans op herhaling van een bloeding verhogen.
    
4. Terwijl het duiken op zich een blootstelling is aan hogere partiële drukken en een verhoogde hydrostatische druk, verroorzaakt het op zich geen beroerte.
    
5. Er is een zeker verhoogd risico tijdens het duiken voor iemand die een beroerte heeft gehad. Uitzonderlijke omstandigheden kunnen zich voordoen, zoals een hersenbloeding in een jong persoon bij wie daarna de defecte slagader is gerepareerd met weinig blijvende schade. Dit type van herstel kan een terugkeer naar het duiken, met kleine risico's, mogelijk maken. Elk geval moet echter op afzonderlijke wijze geevalueerd worden en de beslissing moet na advies van de behandelende arts, en in overleg met familie en duikbuddies gemaakt worden. Het is raadzaam een Neuroloog die bekend is met duikgeneeskunde te bezoeken.
    
6. Er is een gelijkaardige bezorgdheid voor significante restverschijnselen bij post hersentumor operaties.

Ik denk niet dat er grote problemen te verwachten zijn, maar ik denk dat het beperken van de diepte en de duiktijden verstandige beslissingen zijn."

Bovendien, met betrekking tot het soort duiken die je vanaf nu zal mogen uitvoeren, zal je zeker sterke stromingen en koud water duiken moeten vermijden, en moet je jezelf beperken tot louter recreatief duiken, wat betekent een maximale diepte van 30 m, en geen Deco-duiken.

De mogelijkheid dat er zich inerte gasbellen in de implantaten kunnen vormen lijkt niet van groot belang, aangezien dit fenomeen beperkt zou blijven tot de binnenzijde van het implantaat en dus geen schade veroorzaakt.
Dit geldt zowel voor implantaten die uitsluitend gemaakt zijn van siliconen en voor zoutoplossing implantaten.

Er is geen informatie van statistisch of wetenschappelijk belang met betrekking tot “zacht weefsel” vulstoffen of injecteerbare implantaten, ook al kan er in theorie een risico zijn op een lokale productie van bellen tegen een andere snelheid dan de omliggende weefsels.

Echter, aangezien dat de vulstof die in het weefsel wordt geïnjecteerd zich vrij kan bewegen naar de omliggende gebieden, is het mogelijk dat er een gasuitwisseling plaatsvindt, maar met een niet-significant risico op schade.

Belvorming in implantaten kan leiden tot een kleine volumetoename, die hoogstwaarschijnlijk de implantaten of het omringende weefsel niet zal beschadigen.

Als er zich gasbellen in de impantaten vormen, lossen ze naar verloop van tijd op. Nadat voldoende tijd is verstreken na de operatie, kunnen de normale duikactiviteiten hervat worden en is er geen gevaar op besmetting.

Borstimplantaten geven geen probleem om te duiken vanuit het standpunt van gas absorptie of volumeveranderingen en zijn geen contra-indicatie voor deelname aan recreatieve duiken. Vermijd trimvesten/jackets met knellende borstbanden, die onnodige druk kan uitofenen op de implantaten en kan bijdragen aan het risico op scheuren/lekken.

Daarom hebben we geen gegevens over samenvallende osteoporose en osteonecrose bij vrouwen met een risico (of mannen wat dat betreft).   

De pathofysiologische mechanismen die leiden tot osteoporose en osteonecrose zijn verschillend.

Osteoporose is het resultaat van dalingen in de activiteit van osteoblasten en de relatieve toename van de activiteit van de osteoclasten, wat resulteert in botresorptie en demineralisatie.
Het “infarct” van de microcirculatie van het bot is het startmechanisme voor osteonecrose. Vrouwen hebben een verhoogd risico op osteoporose gezien het feit dat de totale levensduur van hun botmassa lager is dan bij mannen en dat het verlies van oestrogeen tijdens de menopauze, het tempo van de bot demineralisatie sterk versnelt.

Al wat we kunnen zeggen op dit moment is dat vrouwen zo conservatief mogelijk moeten duiken, om het risico van osteonecrose te minimaliseren, om zodoende te voorkomen dat deze bot beschadigingsziekte zou bijdragen aan het reeds bestaand risico op fracturen als gevolg van het type-I-osteoporose (tekort aan oestrogeen).

Het voorzichtigste is om 24 uur te wachten voor je gaat vliegen of naar grote hoogtes gaat, maar de minimale intervallen die door DAN en de Undersea en Hyperbare Medical Society worden aangeraden (Sheffield en Vann 2004) zijn:

• Na een enkele duik binnen de nultijden: 12 uur wachten
• Na herhalingsduiken of in geval van meerdere duikdagen: 18 uur wachten
• Na decompressieduiken (gepland of ongepland): aanzienlijk meer dan 18 uur wachten.

Dit betekent dat, met 2-3 duiken per dag je minstens 18 uur zou moeten wachten.
Aangezien dit praktisch onmogelijk is om te doen, wordt u dringend geadviseerd om ofwel het aantal duiken per dag te beperken tot één enkele duik per dag, om een adequate oppervlakte-interval te hebben, of om de accomodatie te wijzigen.

Als ze groot zijn dan is het het beste om naar een arts te gaan om ze te laten verwijderen, anders kunnen ze een “vreemd lichaam granuloom” vormen. Alhoewel dit geen gezondheidsprobleem vormt, kan het een merkbare "bult" in de huid achterlaten.

Het is redelijk normaal dat de jeuk en het ongemak een paar dagen kan duren, ondanks de behandeling. Als het te vervelend is, kan u uw arts vragen om een zalf op basis van cortisone (met een hogere concentratie) voor te schrijven. Voor de jeuk kan je overwegen (uiteraard alleen op voorschrift) een verdovingscrème (voor lokale applicatie) te gebruiken (xylocaïne of lidocaïne gebaseerd).

Zonder een goede afdichting en een middel om de neusgaten van de duiker dicht te drukken zal elke poging tot beademing niet succesvol zijn. Zelfs wanneer het mondstuk met succes kan worden terug geplaatst in de mond van de duiker bestaat het risico dat de “ontspannen” tong naar de achterkant van de keel geduwd wordt met blokkering van de luchtwegen als gevolg.
Als het mondstuk van de automaat in de mond bleef of er terug in gestoken werd zonder dat de luchtweg geblokeerd werd, is de volgende uitdaging het beademen zelf.

Waterloosknoppen hebben geen echte regelbare druk of volume instellingen. Ze bypassen het systeem dat ademgas van een middendruk naar een omgevingsdruk brengt warabij de duiker dan rechtstreeks voorzien wordt van ademgas op middendruk (uit de eerste trap).
Het leveren van de ademgas aan een te hoge druk kan de longen overvullen of te veel/hard opblazen, wat kan leiden tot ernstig letsel. Als de luchtweg van de duiker niet open blijft, kan het ademgas geleverd via de waterloosknop in de maag geduwd worden, waardoor de maag uitzet en het risico op regurgitatie verhoogd. Dit kan dan weer andere problemen voor de luchtwegen veroorzaken en kan leiden tot aspiratie.

Bij het geven van beademingen via een beademingsmasker (pocket masker) kunnen we een verhoogde weerstand aanvoelen welke een feedback geeft over de toestand van de luchtwegen en beademing. Deze belangrijke feedback heben we niet meer als we de waterloosknop zouden gebruiken. Het gebruik van de waterloosknop (aan land) maakt het ook niet mogelijk het ademgas aan te vullen met 100 procent zuurstof.
De reddingsmethoden die momenteel door duikorganisaties worden aangeleerd zijn het resultaat van een jarenlange praktijkervaring.
Waterloosknoppen zijn nooit ontworpen om te functioneren als reddingsmateriaal. Wanneer je een gewonde duiker moet beademen, vertrouw dan op gevestigde methoden.

• Een significante daling van inerte gasbellen te veroorzaken, gedetecteerd door een Doppler-scan na een duik
• De “stress” van inert gas in "snelle" weefsels te verminderen, dat belangrijk is voor de gasuitwisseling die in het ruggenmerg gebeurt.

Auteurs van wetenschappelijke publicaties zijn betreffende dit onderwerp tot de conclusie gekomen dat een diepe stop de kans op het krijgen van decompressieziekte kan verminderen.

Theoretisch kan uw partner vatbaarder zijn voor een decompressie omgerval en we raden daarom aan om de passende voorzorgsmaatregelen te nemen, met betrekking tot de duikprofielen, om zodoende dit risico te verminderen.

Hieronder de kenmerken van duikprofielen met een lage bellen produktie:

• Maak geen duiken met verplichte deco-stops
• Zoveel mogelijk herhalingsduiken vermijden, of als u wenst om herhaingsduiken uit te voeren, ervoor zorgen dat uw oppervlakte-interval lang genoeg is (niet minder dan 3 uur, en het beste langer)
• Beperk uw duiktijd tot niet meer dan 70% van de nultijden aangegeven door uw duikcomputer, bij het bereiken van maximale diepte, of zoals voorgesteld door uw duiktabellen
• Voer uw duik uit op een manier dat dat de maximale diepte in het begin bereikt wordt en dan “op te stijgen”, en te voorkomen om op ondiepere dieptes te blijven en dan terug dieper te gaan
• Als uw duikcomputer geavanceerde instellingen mogelijk maakt, zet de GF Low dan op minder dan 30 en de GF High op 70
• Duik, indien mogelijk, met Nitrox en stel uw computer in op lucht of gebruik duiktabellen alsof je duiken met lucht maakt

Het is de mening van duikartsen dat als gevolg van dit potentieel gevaar, mensen met deze implantaten niet meer mogen duiken.

Deze apparaten zijn bedoeld om een plotselinge hartstilstand te voorkomen, maar het hart zelf kan in het algemeen in een slechte “gezondheid” verkeren die niet compatibel is met veilig duiken.
Zo ontspannend als het duiken maar kan zijn, is er nog steeds een verhoogde werklast die op het hart invloed heeft. Het hart moet in staat zijn om effectief te reageren op vraag om meer inspanning te leveren, in het bijzonder in een noodsituatie.

Een hart dat gevoelig is voor levensbedreigende ritmes, heeft waarschijnlijk ook letsel opgelopen als gevolg van coronaire hartziekte of andere aandoeningen die het spierweefsel, of het elektrische deel van het hart aantasten. Elk soort beperking opgelegd door de cardioloog, betreffende het leveren van inspanningen, zou een goede indicator moeten zijn dat duiken niet in het beste belang is van de patient.